do 1370

1371 – 1572

1918-1939

PRL

1944-1989

Współczesna Polska

od 1989

1837

Przysięga członków tajnego stowarzyszenia, kierowanego przez Szymona Konarskiego

Kontekst historyczny

Utworzenie przez kongres wiedeński konstytucyjnego Królestwa Polskiego w 1815 roku, obejmującego większość ziem likwidowanego zarazem Księstwa Warszawskiego i powiązanie nowego państwa z Rosją miało w zamyśle mocarstw rozwiązać sprawę polską. Niestety, car zaczął łamać Konstytucję. W obronie praw i w imię niepodległości Polski w listopadzie 1830 roku w Królestwie wybuchło powstanie. Jego upadek skutkował represjami rosyjskimi i ograniczeniem autonomii Królestwa. W odpowiedzi zarówno na emigracji, jak i w Królestwie zaczęły powstawać tajne organizacje przygotowujące wybuch kolejnego powstania. Jedną z nich w 1835 roku. założył Szymon Konarski wraz z kolegami z Młodej Polski. Otrzymała ona nazwę Stowarzyszenie Ludu Polskiego. Była to organizacja trójzaborowa, zmierzająca zarówno do politycznego oswobodzenia Polski, jak i zniwelowania różnic społecznych. Radykalizm głoszonych haseł był wypadkową charakterystycznej dla okresu romantyzmu fascynacji ludem, jak i politycznej kalkulacji, zakładającej, że warunkiem koniecznym dla powodzenia powstania jest przyciągnięcie do powstania szerokich mas chłopskich.

Wskutek rywalizacji dwóch frakcji w Stowarzyszeniu – liberalnej i demokratycznej – zdominowani przez liberałów radykałowie utworzyli w 1837 roku nową organizację o nazwie Konfederacja Powszechna Narodu Polskiego. W ślad za tym samo Stowarzyszenie Ludu Polskiego zostało rozwiązane. Szymon Konarski został aresztowany przez Rosjan w 1838 roku i rok później stracony.

Portret Szymona Konarskiego / Muzeum Wojska Polskiego

Treść dokumentu

jPaginate.js - Demo